Οικισμός

Πριν ακόμη κατέβεις από το φέρρυ μποουτ ή το καραβάκι που σε φέρνει  στην Αντίπαρο, αντικρίζεις το γραφικό λιμανάκι. Σε καλωσορίζουν η Αγία Μαρίνα , ο ανεμόμυλος και τα κάτασπρα σπίτια του οικισμού. Από την πρώτη στιγμή νοιώθεις τη μαγευτική αύρα. Κατά μήκος του λιμανιού, το πλακόστρωτο πεζοδρόμιο με τις πεζούλες είναι ιδανικό για περίπατο και  για να απολαύσεις. Το ξημέρωμα τα χρώματα της ανατολής να ζωγραφίζουν τον ορίζοντα και το κανάλι, τις πρωινές ώρες τους ψαράδες να ξεψαρίζουν και τους ντόπιους παραγωγούς με τα ολόφρεσκα ζαρζαβατικά και το βραδάκι  μια ρομαντική  βόλτα στο γραφικό τοπίο με τα καΐκια, τις βαρκούλες, τα παιδιά με τις απόχες τους και το φεγγάρι να λούζει το Ρευματονήσι και τα βουνά της Πάρου.

Καθώς προσπερνάς τα γραφικά παραλιακά ταβερνάκια και καφέ  του παραλιακού δρόμου,  ανακαλύπτεις  τον κεντρικό πεζόδρομο. Πλακόστρωτος, περιποιημένος, νησιώτικος και μόνο για πεζούς σε οδηγεί στην Πλατεία του Αγίου Νικολάου, σημείο συνάντησης ντόπιων και παραθεριστών, μεγάλων και μικρών. Η διαδρομή αυτή υπολογίζεται γύρω στα εφτά λεπτά, με περπάτημα μέτριας ταχύτητας.

Ωστόσο, δεν υπάρχει περίπτωση να “πιάσεις” τον παραπάνω χρόνο! Θα χαζέψεις τον κόσμο, τα καταστήματα, θα πετύχεις παιδιά που πουλάνε ζωγραφισμένα βότσαλα, θα σταματήσεις μπροστά σε ένα μπαρ να σιγοτραγουδήσεις μια μελωδία, θα κοντοσταθείς να κατασκοπεύσεις τα λαχταριστά πιάτα που σερβίρουν στις ταβέρνες, θα λιμπιστείς ένα ντόπιο σταφύλι στο καφάσι, θα καρφώσεις τη ματιά σου στη βιτρίνα με τα παγωτά και θα πιάσεις τη μπάλα από τους πιτσιρικάδες που παίζουν στο προαύλιο του σχολείου.

Από την Πλατεία, ο ένας δρόμος οδηγεί στην πύλη του Κάστρου. Διαβαίνοντάς τη, θα βρεθείς αμέσως σε άλλες εποχές, αιώνες πριν, σ’ ένα στενό δρομάκι με τα απομεινάρια του πύργου μπροστά σου. Μέσα σ’ αυτόν τον περίκλειστο χώρο, στα κατοικημένα σπίτια, η ματιά σου θα βρει τα εντοιχισμένα ενετικά οικόσημα των Λορεντάνο.

Ο δυτικός, από την Πλατεία, δρόμος οδηγεί στον όρμο του Σιφνέικου Γιαλού, όπου το βλέμμα φτάνει ως τη Σίφνο και το ηλιοβασίλεμα κοκκινίζει τον ορίζοντα.

Ο οικισμός της Αντιπάρου, όμως, δεν είναι μόνο ο κεντρικός δρόμος. Σε όποιο δρομάκι και να στρίψεις, τα κάτασπρα σπιτάκια με τις  βοκαμβίλιες, οι πεζούλες, τα καλντερίμια, οι γλάστρες με το βασιλικό που περιμένουν να τις χαϊδέψεις, για να μοσχοβολήσουν και η φιλοξενία των κατοίκων θα σε κάνουν να αγαπήσεις αυτόν τον τόπο – καρτ ποστάλ.